20 oktober 2017 Montreal - Canada:
het 2e indoor wereldkampioenschap gaat van start. De 'Weembi high rollers' uit Frankrijk waren afgezakt om ons het vuur aan de schenen te leggen. Een ploeg gevormd uit uitsluitend voormalig wereldkampioenen. Hun naam geeft prijs waarom ze in Canada zijn. Ze gaan voor de hoogste inzet, namelijk wereldkampioen worden. De titel van wereldkampioen binnenhalen was ook exact de reden waarom ik samen met de ploeg HayaBusa in Canada was.
Als regerend indoor wereldkampioen wilden we koste wat het kost onze titel verlengen en laten zien aan de wereld waarom wij die titel waard waren. Ook USA en Rusland waren ploegen om in de gaten te houden en de spanning was dan ook te snijden bij aanvang van de eerste ronde. Het tempo bij indoor skydive wedstrijden ligt steeds heel hoog en dat was nu niet anders. Na de jurering van de eerste 'sprong' stonden we op een gedeelde eerste plaats met Frankrijk en Rusland. Allemaal hadden we 30 punten gescoord, op de voet gevolgd door de USA met 29 en Qatar met 28 punten. De trend was gezet en het was duidelijk dat we geen cadeau's moesten verwachten. De wereldtitel opnieuw binnen halen zou een harde noot worden om te kraken.
Hoe hard en snel we ook vlogen, het was niet snel genoeg. Na 4 ronden stonden we nog steeds nergens, het leek alsof we de wereldtitel gingen verliezen...
De volgende ronde gaf ons terug een gelijke stand met de High Rollers, maar we konden wel een kleine afstand nemen van Airspeed, de ploeg uit de USA en de Russische ploeg Black Cat. De Fransen vlogen hun ronde steeds net voor wij aan de beurt waren. Toen ik tijdens de laatste momenten, voordat wij moesten strijden in de windtunnel, even opkeek zag ik hen vliegen aan volle snelheid. Het zag er razendsnel uit en ik dacht bij mezelf: wow, die gaan er echt wel voor!
De scores nadien zouden dit bevestigen...
Ronde 3: België - 24punten
Frankrijk - 25 punten
Op het scorebord was er nu geen ontkomen meer aan de realiteit. We stonden op de 2e plaats en het was aanklampen om het nodige niveau te kunnen laten zien. In tegenstelling tot de Franse ploeg die enkel indoor training had gedaan, hadden wij onze tijd en training moeten verdelen over zowel outdoor als indoor. Van buitenaf lijken deze 2 disciplines sterk op elkaar maar toch zijn veel technieken en de nodige skills best verschillend. Betekende dit dat we niet langer over het nodige niveau beschikten om wereldkampioen te worden? Ronde 4 bracht niet veel verlossing: opnieuw een gelijke score met Frankrijk en dus ook geen verandering op het scorebord. Hoe hard we ook probeerden om uit te lopen en hoe snel we ook de rondes vlogen. Het was blijkbaar niet meer genoeg...
| ronde 1 | ronde 2 | ronde 3 | ronde 4 |
Frankrijk | 30 | 29 | 26 | 30 |
België | 30 | 29 | 25 | 30 |
USA | 29 | 28 | 24 | 29 |
Rusland | 30 | 27 | 24 | 30 |
Qatar | 28 | 21 | 24 | 27 |
Het zal misschien niet verbazen maar de scores en de tussenstand zaten ondertussen wel wat in ons hoofd. Uiteraard gaven we ons nog niet gewonnen en ronde 5 zou wel eens beslissend kunnen worden. Het was een ronde met 3 'randoms' of losse figuren en 1 snelle 'block'. Dit was iets wat ons lag en waar we als ploeg HayaBusa voor gekend waren. Als we ergens verschil gingen maken zou het op ronde 5 moeten gebeuren.
Tijdens de voorbereiding namen we uitgebreid de tijd om door alle details te gaan en kleine nuances in momentum of aantal graden rotatie werden besproken. Samen met onze coach bekeken we de verschillende mogelijkheden en gingen uiteindelijk voor een 'niet standaard' optie. We kozen ervoor om de bewegingen zo efficiënt mogelijk na elkaar te plaatsen, ook al hadden we dit minder getraind dan de standaard optie.
Ik kreeg de krop in mijn keel maar niet doorgeslikt...
Tijdens de aanloop naar de ronde voelde ik zoals elke keer de spanning en stress opnieuw opbouwen. Hoewel we dit niet expliciet hadden uitgesproken binnen de ploeg wisten we allemaal dat deze ronde wel eens bepalend zou kunnen zijn voor de uitslag van het wereldkampioenschap. Een paar minuten voor we moesten strijden gaven we nog een high five aan onze tegenstanders. Daarna gingen we door onze team routine: de sprong doornemen, onze 4 helmen tegen elkaar tikken gevolgd door een teamknuffel. Ondertussen kwamen de Amerikanen uit de tunnel en was het aan de Fransen om hun 35 seconden durende sprint te beginnen. Ik voelde de stress door mijn lijf gieren en kreeg de krop in mijn keel niet doorgeslikt. Vanuit mijn ooghoeken zag ik de Franse High Rollers de windtunnel in lanceren, ik gaf er bewust geen aandacht aan. Ik sloot me af van hun schichtige en snelle bewegingen door nogmaals te visualiseren. Met gesloten ogen ging ik nog een laatste maal door onze sprong gezien vanuit mijn eigen perspectief. Een windvlaag en verandering in geluid bracht me terug naar het hier en nu. De High Rollers waren aan het uitstappen... het was aan ons!
De windtunnel instructeur geeft ons een ok met opgestoken duim en we zetten ons klaar in de deur. Met het sluiten van mijn vizier sluit ik me eveneens af van alle afleidingen. Optimale focus is nu essentieel! We zetten ons allemaal klaar in de deur van de windtunnel en dan volgt een moment waarin de tijd even lijkt te bevriezen tot... shake - shake - ready - set - G...
Op de go blaas ik de lucht uit mijn longen, spring de windtunnel in en onmiddellijk voelt onze start goed aan. Binnen een fractie van een seconde hebben we de eerste formatie gevormd en daarna gebeurde er precies iets magisch! Alle grips vallen precies op de correcte plaats en de sprong komt razendsnel op gang. Telkens we als ploeg samen onze grips oppakten was het alsof er een stroomstoot aan energie door ons stroomde. Na het 10e punt zijn we echt op dreef en het snelle ritme was als een perfect afgestelde mechanische klok. 3 losse figuren: bam - bam - bam - block... bam - bam - bam - block...
De tijd vertraagt en alles voelt goed. We worden alle 4 volledig opgeslorpt door het moment. De bewegingen gaan als vanzelf. Mijn zicht transformeert naar een film die zich voor mijn ogen afspeelt: in high definition en aan extra veel frames per seconde. Ik zie alles razend scherp, behalve wat zich buiten de windtunnel afspeelt. De vele mensen en hun ogen die op ons gericht zijn zitten als het ware achter melkglas, bam - bam - bam - block... De sprong blijft maar gaan en gaan en ik word me even bewust van hoe goed het gaat. We zitten als ploeg 'in de zone' en met een glimlach achter het vizier van m'n helm geniet ik van de flow ervaring. Mijn ademhaling wordt zwaarder en diep van de inspanning, maar ik voel me super sterk! Er bestaat geen moment voor deze ronde noch erna, bam - bam - bam - block... enkel het nu.
Na wat aanvoelt als 2 minuten springt onze coach recht en komt hij wuiven aan het raam. Onze 35 seconden zitten erop. Het melkglas wordt transparant en hoewel de windtunnel een hels lawaai maakt hoor ik het gejuich en applaus door mijn oorstoppen en door het glas heen. Het enige wat ik kan denken is 'wauw, wat een ervaring en wat een ronde!'
Enkele jaren later toen Michele Silvi (Mike) in onze ploeg stapte is me duidelijk geworden wat ik tijdens die ronde heb ervaren. Hij had een thesis geschreven: 'la menta del campione' of vrij vertaald het 'brein van de kampioen'. Daarin beschrijft hij het onderzoek van Mihály Csíkszentmihályi, een psycholoog die het begrip flow en flowstate introduceerde. Het werk van deze psycholoog is op z'n zachts uitgedrukt: super fascinerend. Het gaf een wetenschappelijk onderbouwde uitleg aan het wat ik heb ervaren tijdens die uitzonderlijke ronde in Canada.
De wikipedia pagina over flow omschrijft het als volgt:
Flow refereert aan een mentale toestand waarin een persoon volledig opgaat in zijn of haar bezigheden. Flow wordt gekenmerkt door op de betreffende acties gerichte energie en activiteit, volledige betrokkenheid daarbij, alsmede het feit dat men de activiteiten succesvol uitvoert. Mensen in de staat van flow kunnen boven hun bekende vermogens uitstijgen en sneller leren en nieuwe inzichten verkrijgen.
Als we ons even verdiepen in dit concept dan blijkt dat een flowstate niet 'per ongeluk' hoeft te gebeuren maar dat we er zelf bewust op zoek kunnen naar gaan. Csíkszentmihályi gaf 8 kenmerken aan flow, maar als je het mij vraagt is het interessanter hoe we voor onszelf een flow ervaring kunnen creëren. In een flowstate komen zou je kunnen vergelijken met in slaap vallen. Als alle condities om in slaap te vallen er zijn en we kunnen ons eraan over geven dan vallen we in slaap. Willen we er echter zelf teveel controle over hebben en vragen we ons elke 10 seconden af of we al slapen, dan lukt het niet. In een flow state komen is in zekere zin gelijkaardig.
The best moments in our lives are not the passive, receptive, relaxing times… The best moments usually occur if a person's body or mind is stretched to its limits in a voluntary effort to accomplish something difficult and worthwhile. - Mihály Csíkszentmihályi
Als we de verschillende condities of factoren om in een flowstate te komen herkennen, dan rest er ons niets anders dan ons over te geven en ons in het moment te laten absorberen door flow. Alles lijkt vanzelf te gaan en de taak die we moeten uitvoeren is net moeilijk of uitdagend genoeg. De balans is in evenwicht met aan de ene kant de uitdaging en aan de andere kant ons skill niveau. We zijn voldoende gespannen, zonder overmatig gestresseerd te zijn. We weten waar we naartoe moeten en zijn vrij van afleiding. Gefocust!
Er zijn verschillende flow triggers ontdekt en onderzocht. Als we dus meer flow willen ervaren in ons leven kunnen we gewoon meer flow triggers in ons leven gaan plaatsen of deze triggers opzoeken.
Ooh... en hoe is die ronde 5 uiteindelijk dan afgelopen? De Fransen hadden een goeie ronde maar kregen 2 strafpunten: ze scoorden een mooie 41 punten. Onze ronde was foutloos en we scoorden 47! Uiteindelijk konden we die 2e wereldtitel binnen halen en eindigden we met een voorsprong van 7 punten op de Franse High rollers.
De flow ervaring heeft ons een WK titel opgeleverd, wie weet, wat kan het jou of je team opleveren?
Hier onze 5e en beslissende ronde:
Als dit je interesse in flow en peak performance heeft opgewekt, bekijk dan zeker ook eens deze presentatie van Steven Kotler!